Entegre biyosensörlü yeni bir maske, kullanıcının SARS-CoV-2 ile enfekte olup olmadığını tespit etmek için nefesi kullanır.

Boston (Amerika Birleşik Devletleri). Şimdiye kadar, hastanın nazofarenksinden alınan numunelerin viral genetik materyal için incelendiği PCR testleri, SARS-CoV-2 ile bir enfeksiyonu tespit etmenin en güvenilir yolu olarak kabul edildi. Ancak bunun için virüsün bir laboratuvarda çoğaltılması gerekiyor. Bu işlem birkaç saat sürdüğü ve birçok laboratuvar meşgul olduğu için, test yaptıran kişiler genellikle sonuçlarını ancak bir günden uzun süre sonra alırlar. Hızlı antijen testlerinin kullanımı daha kolay olmasına ve sadece birkaç dakika sonra sonuç vermesine rağmen, önemli ölçüde daha az hassastırlar.

Boston’daki Harvard Üniversitesi’ndeki bilim adamları şimdi doğrudan maskelere entegre edilebilen bir biyosensör geliştirdiler. Bu sensör, maskeyi takan kişinin soluduğu havayı temel alarak SARS-CoV-2 ile bir enfeksiyon olup olmadığını tespit eder. “Virüs, öksürme, konuşma veya normal nefes alma sonucunda maskelerin iç kısmında birikir. Geliştirdiğimiz yüz maskesi, SARS-CoV-2’nin oda sıcaklığında giyilebilir, non-invaziv tespiti için dondurularak kurutulmuş bir CRISPR sensörü içeriyor” diye açıklıyor Peter Nguyen.

Sonuca 120 dakika

Nature Biotechnology dergisindeki yayınlarına göre, yeni biyosensör bir PCR testi kadar kesin. Ancak, sonuç çok daha hızlı elde edilebilir. Nguyen, “Yüz maskesi sensörünün etkinleştirilmesinden son okumaya kadar yalnızca yaklaşık 1,5 saat sürüyor” diyor.

Uygulama pek kolay olamazdı. İlk adımda 30 dakika maske takılır. SARS-CoV-2 ile bir enfeksiyon varsa, temas noktalarında viral RNA birikir. Kullanıcı daha sonra biyosensörü etkinleştiren bir düğmeye basarak maskedeki az miktarda sıvıyı serbest bırakır. 90 dakikalık ek bir takma süresinin ardından, solunan havada virüs RNA’sı varsa, yani SARS-CoV-2 ile bir enfeksiyon varsa, biyosensör renk değiştirir.

Nguyen, “Bildiğimiz kadarıyla, başka hiçbir SARS-CoV-2 nükleik asit testi, ortam sıcaklığında tam işlevsellik ile yüksek hassasiyet ve özgüllüğe ulaşamıyor ve taşınabilir bir formata entegrasyona izin vermiyor” diye açıklıyor Nguyen.