Kronik sosyal izolasyon, değişen insan beyni aktivitesinde kendini gösterir ve daha yalnız bir benlik temsiline yol açar.

Hannover (ABD). International Psychogeriatrics dergisinde yayınlanan bir California Üniversitesi araştırmasına göre, yalnızlık ve sosyal izolasyon duyguları özellikle genç yetişkinler, 50’li yaşların ortasındakiler ve yaşlılar arasında yaygındır. Son aylarda birçok insanı evden çalışmaya ve sosyal mesafeye uymaya zorlayan korona pandemisi, diğer yaş gruplarında da daha fazla yalnızlığa neden oldu ve bu durum ciddi vakalarda zihinsel acıyı ve sağlık sorunlarını tetikleyebiliyor.

Stanford Üniversitesi ve Dartmouth Koleji’nden bilim adamları bu nedenle yalnızlık hissinin beyinde değişikliklere neden olup olmadığını araştırdılar. Journal of Neuroscience’daki yayınlarına göre, fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) kullanarak 43 deneğin beyin aktivitesini, kendilerinin, ünlülerin ve yakın arkadaşlarının özelliklerini düşünürken analiz ettiler.

Farklı beyin aktivitesi modelleri

Beyin faaliyeti örüntüsünün, düşüncelerin ilişkili olduğu kişiye bağlı olarak büyük ölçüde değiştiği gösterilmiştir. Dolayısıyla, kişi hakkında düşünürken arkadaşlar veya ünlüler hakkında düşünürken olduğundan farklı devreler aktiftir. Başka bir kişi hakkında düşünürken ortaya çıkan kalıplar, kendisi hakkında düşünürken ortaya çıkan kalıplara daha çok benzer hale gelir, o kişiyle algılanan bağlantı ne kadar güçlüyse. Çalışma yazarlarına göre, “bu bireylerle olan öznel ilişkimiz, nöral temsil için kritiktir.”

Medial prefrontal korteks

Tüm deneklerde, frontal lobda yer alan ve aynı zamanda kişinin kendi imajından da sorumlu olan medial prefrontal korteks, kendileri veya başkaları hakkında düşünürken merkezi devre işlevi görüyordu. Bununla birlikte, yalnız ve sosyal olarak iyi bütünleşmiş denekler arasında farklılıklar vardı. Araştırmacıların bildirdiği gibi, “Daha yalnız olan katılımcıların prefrontal kortekste ‘daha yalnız’ bir benlik temsiline sahip olduğu görüldü.” Bu, aktivasyon modellerinin, sosyal olarak iyi entegre olmuş bireylere göre diğer devrelerden daha fazla ayrılmasına yansıdı.

Ayrıca, yalnız insanların yakın arkadaşları ve kendileri için daha farklı sinirsel kalıpları vardır. Andrea Courtney’nin açıkladığı gibi, “Çoğumuz için kendimizi veya arkadaşlarımızı düşündüğümüzde çok benzer bir takımyıldız harekete geçer.” Ancak yalnız insanlar için durum böyle değil.

Meghan Meyer’e göre, “Yalnız insanların beynindeki benlik temsili, diğer insanlarınkinden daha ayrık görünüyor – bu, yalnız insanların hissettikleri ile tutarlı.” Çalışma sonuçlarına göre, kronik sosyal izolasyon bu nedenle daha yalnız bir benlik temsiline yol açar. Bununla birlikte, bu nöronal farklılıkların insanlarda yalnızlığın etkisi mi yoksa nedeni mi olduğu açık değildir.